PRAADIANTE QUE A VIDA E CURTA

sábado, 19 de diciembre de 2009

O FINAL PA QUE

Na decada dos oitenta en Ponteareas fixose o novo ambulatorio que pasou da plaza Maior a o barrio das Cachadas,coa cosecuencia de que ae que atravesar a N-120,despois de uns anos de funcionamento houbo varios atropellos,que eu sepa un mortal.

Fixeronse manifestacions pa conseguir un paso,fose elevado ou subterraneo,o final decantouse de facelo por debaixo da estrada,posto que o outro tiña que coller moita altura e iso acarrea mais pasos ou rampas mais longas.
Pódovos asegurar que a primeira vez que paso por el,tiña moitas ganas de votarlle un vistazo pero sempre queda pa mañan,O caso e que pouco uso se lle deu,casi diria moi pouquiño.

Estas duas fotos son das entradas ou bocas do pasadizo,o lado do cruce de Mondariz(N-120)




Xa estamos no interior e como podedes observar as paredes estan cheas

grafitis o cual lle da un toque alegre,por aqui non pasa nin dios





Da aquela xa existia un paso de peatons que realmente e o que se utiliza a dia de hoxe pa cruzar a rua,malosera.O tunel so sirve pa agacharse en caso de guerra.

14 comentarios:

Eulogio Diéguez Pérez (Logio) dijo...

Somos asín.

Chousa da Alcandra dijo...

Pois tés razón, que me da a min que se usa máis para outras "lindezas" que para cruzar a estrada. Como di Logio...así somos!
Apertas

Unknown dijo...

Non me gusta pasar por pasos subterraneos,me da cosa a oscuridad.

Bicos

Deambulando con Artabria dijo...

Únome ás palabras de Logio e Chousa: "somos así". Pedimos e pedimos, e logo non se usan as cousas.....

Anónimo dijo...

carallo xa non me lembraba dese paso, cando iba do colexio a piscina para fumar os meus primeiros canutos, que tempos aqueles , non habia crisis, nin carallos , ni preocupacions ajajaj veña albino coidate

paideleo dijo...

Agora tamén andan a voltas co paso a nivel do tren no Porriño e non haberá solución.

Carlos Sousa dijo...

Lémbrome perfectamente. Moi pouquiña xente debeu de cruzar por ese paso, ata eu crucei unha vez (ó principio) por curiosidade. Agora ata parece un perigo ir por aí.

O peor é que polo paso de peóns, tampouco é que cruce tanta xente, a maioríafaino á altura da farmacia.

O dito, somos vagos por natureza.

Merce dijo...

Unhas veces por vagancia, outras por pereza, outras por seguridade, mala iluminacion ou tramos moi longos. O caso e que nos da un chisco de preguiza utilizar estes pasos, e a verdade e que na maioria dos casos a xente dalle un chisco de medo utilizalos polo pouco transitados que estan. Non sei...

O mesmo digo, se non nos escribimos antes felices festas, e si, habera que tomalas con calma que e como mellor se disfrutan ;)

Un bico e una forte aperta :)

Bolboreteira dijo...

A min dariame un pouco de medo pasar por ahí, sobre todo en determinadas horas do día e soa.
Pero é típico, protéstatese por algo necesario e logo ninguén o usa, pura incoherencia, que se lle vai facer.
Bicos!

Moraima dijo...

Xa se mira o pelín esquecido que está!

Home... tamén se pode utilizar para resgardarse da chuvia! :P

xenevra dijo...

Ganas de pasar, non da; iso é certo. Calquera sabe que tipo de becho pode atopar por aí...

Suso Lista dijo...

Poios ahora son malas fechas pra declarar unha guerra...Que pases unhas boas festas

Amio Cajander dijo...

Moi boa pinta non che tén, non.

A verdade e que supoño que o tránsito pola estrada xa non é como era antes da A-52 (e que foi como eu cañecín Ponteareas).

Aínda que a explicación de Logio e contundente.

Moi boas, e máis que boas, boíiisimas Festas.

Beni Lago dijo...

Eu non pasei nunca por él, as fotos que mostras é a única imaxe que teño agora do "fermoso" pasadizo; eu seguiren arriscándome co tráfico, polo menos non me mordera unha cobra nin me ladrará ningun cancodrilo.

Xa facía tempo que non me daba unha volta polo teu blog. Lín algúnha das túas entradas e pareceme que vas perfeccionando moito o teu estilo. Ademáis vexo que as túas "críticas-protestas ilustradas" son todo un éxito, a tenor dos numerosos comentarios. Enhoraboa.

Aproveito, por si no nos vemos antes, para desexarche unha agradable velada. A ver se non chegamos moi chispas a cear, jejeje.

Sau2.